12 września 2014 roku Opera i Filharmonia Podlaska zainauguruje 60. Sezon Artystyczny. Z okazji tego szczególnego Jubileuszu przygotowany został uroczysty koncert symfoniczny z udziałem Kevina Kennera – jednego z najwybitniejszych amerykańskich pianistów ostatnich lat. Orkiestrę OiFP poprowadzi kierownik muzyczny OiFP Michał Klauza.
W pierwszej części wieczoru melomani usłyszą II Koncert fortepianowy c-moll op.18 Siergieja Rachmaninowa w interpretacji Kevina Kennera, laureata I nagrody XII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina oraz zdobywcy Brązowego Medalu na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie. Warto dodać, że pianista jest pierwszym w historii Amerykaninem, któremu udało się zdobyć nagrody na obu tych konkursach. W drugiej części koncertu Orkiestra Opery i Filharmonii Podlaskiej wykona jedno z najwspanialszych dzieł symfonicznych XX wieku – Koncert na orkiestrę Béli Bartóka. Koncert poprowadzi kierownik muzyczny Opery i Filharmonii Podlaskiej – Michał Klauza.
II Koncert fortepianowy c-moll op. 18 Sergiusza Rachmaninowa
„Muzyka powinna wyrażać ojczyznę kompozytora, jego miłości, religię, książki, które wywarły na niego największy wpływ, obrazy, które kocha”. To artystyczne credo Rachmaninowa pozostało aktualne po ostatnie jego dzieła. Rewolucja w Rosji zmusiła kompozytora do emigracji. Osiedlił się na stałe w Nowym Jorku i już nigdy nie powrócił do ojczyzny. Tęsknota za rodzinnym krajem, sprawiła, że u źródeł twórczości artysty legła przede wszystkim tradycja muzyki rosyjskiej reprezentowana przez dzieła Czajkowskiego. Jest to rosyjskość silnie „zeuropeizowana”, podporządkowana ówczesnemu uniwersalnemu językowi muzycznemu. Skomponowany jeszcze w pierwszym okresie twórczości, II Koncert fortepianowy c-moll op. 18 jest najpopularniejszym ze wszystkich dzieł kompozytora. Utwór był remedium na problemy nerwowe, które Rachmaninow przeżywał po nieudanej premierze I Symfonii. Okres kilkuletniej depresji, twórczej niemocy przerwała dopiero wizyta u moskiewskiego neurologa – doktora Mikołaja Dahla. Właśnie wtedy, w 1901 roku artysta ukończył II Koncert fortepianowy c-moll op. 18, dedykowany wspomnianemu lekarzowi. Sukces dzieła był natychmiastowy, Rachmaninow dał światu swoje pierwsze arcydzieło, a świat uznał go za jednego z największych wirtuozów fortepianu.
Koncert na orkiestrę Béli Bartóka
Koncert na orkiestrę Béli Bartóka dziś uznawany jest za jedną z najważniejszych pozycji repertuaru XX-wiecznego. Jednak nie zawsze doceniano twórczość węgierskiego kompozytora. Muzyka Bartóka od samego początku budziła żywe kontrowersje. Artysta po ukończeniu studiów muzycznych poświęcił się pracy etnograficznej, stworzył w tym czasie zbiór melodii ludowych wschodniego regionu. Stąd też niemal w całej twórczości Bartóka obecne są silnie powiązania z folklorem. Stopniowo zdobywana reputacja twórcy obdarzonego indywidualnym stylem przyczyniła się do wzrostu jego wpływu na estetykę wielu innych kompozytorów. Karierę węgierskiego kompozytora przerwała II wojna światowa, która zmusiła go do opuszczenia ojczyzny i osiedlenia się w Stanach Zjednoczonych. Amerykańska publiczność, nieznająca twórczości Węgra, długo pozostawała obojętna wobec talentu Bartóka. Przytłoczony materialnym ubóstwem, wtrącony w śmiertelną chorobę – białaczkę, stworzył Bartók jesienią 1943 roku na zamówienie Sergiusza Kusewickiego, dzieło zaliczane do kanonu najpopularniejszych utworów XX wieku. Premiera Koncertu na orkiestrę, utworu napisanego z okazji 50-lecia istnienia sławnej Boston Symphony Orchestra, miała miejsce 1 grudnia 1944 roku w bostońskiej Symphony Hall i okazała się ogromnym sukcesem. Koncert na orkiestrę był jednym z ostatnich dzieł kompozytora. Niespełna rok po premierze, Bartók zmarł w biedzie i osamotnieniu. Koncert na orkiestrę postrzegany jest dzisiaj jako muzyczny testament kompozytora – i zgodnie ze słowami Witolda Rudzińskiego utwór – „… jest takim zjawiskiem w twórczości Bartóka, jak IX Symfonia u Beethovena, Requiem u Brahmsa lub Parsifal u Wagnera. „Opus vitae”, testament całego życia, pożegnanie ze światem. [...]. Stał się też koncert jeśli nie syntezą, to w każdym razie encyklopedią jego myśli, upodobań i osiągnięć warsztatowych”.
Kevin Kenner
Okrzyknięty „jednym z najwybitniejszych amerykańskich pianistów ostatnich lat, Kevin Kenner jest laureatem XII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. F. Chopina w Warszawie (1990) oraz zdobywcą Brązowego Medalu na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. P. Czajkowskiego w Moskwie (artysta jest pierwszym w historii Amerykaninem, któremu udało się zdobyć nagrody na obu tych konkursach). Edukację muzyczną rozpoczął pod kierunkiem K. Brzuzy (College of Music, San Diego), a następnie kontynuował ją w Akademii Muzycznej w Krakowie (klasa prof. L. Stefańskiego), Peabody Conservatory w Baltimore pod kierunkiem legendarnego pianisty L. Fleishera oraz w Hochschule für Musik, Theater und Medien w Hanowerze pod kierunkiem K.H. Kämmerlinga. Występował jako solista z orkiestrami światowej sławy, m.in. z Hallé Orchestra, BBC Symphony Orchestra, Berlin Symphony Orchestra, Czech Philharmonic oraz z najlepszymi orkiestrami amerykańskimi. Ponadto, pianista koncertował m.in. z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej oraz Śląską Operą Kameralną. Współpracował z wybitnymi dyrygentami, takimi jak Sir Ch. Groves, A. Davis, H. Vonk, S. Skrowaczewski, J. Maksymiuk, K. Kord, J. Belohlaveki, A. Wit. Artysta wykonuje także muzykę kameralną – w swojej karierze występował m.in. z kwartetami: Belcea, Tokyo, Endellion, Vogler i Panocha. Jest twórcą i dyrektorem artystycznym zespołu Ensemble XIX, wykonującym muzykę F. Chopina na dziewiętnastowiecznych instrumentach. Posiada w swoim dorobku liczne nagrania płytowe, m.in. z utworami F. Chopina, M. Ravela, R. Schumanna, L. van Beethovena i A. Piazzolli. Jest wybitnym pianistą specjalizującym się w grze na instrumentach z historycznych z epoki (w 2008 roku, na zamówienie Narodowego Instytutu Chopinowskiego, nagrał na fortepianie marki Pleyel z 1848 roku – uznane przez magazyn „Diapason” za znakomite – utwory F. Chopina). Zyskał uznanie krytyków na całym świecie. Członek jury w prestiżowych konkursach w Azji, Europie i Stanach Zjednoczonych. Obecnie jest wykładowcą klasy fortepianu i muzyki kameralnej w Royal College of Music w Londynie, prowadzi też mistrzowskie kursy pianistyczne w Stanach Zjednoczonych, Japonii i Polsce. Uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami. W 2012 roku Nagrodą Muzyczną „Fryderyk” za album roku w kategorii Muzyka Symfoniczna i Koncertująca uhonorowano płytę „Paderewski Piano concerto, Polish Fantasy” w wykonaniu Artysty i z udziałem Orkiestry Opery i Filharmonii Podlaskiejpod dyrekcją M. Nałęcz-Niesiołowskiego (DUX).
12 IX 2014| GODZ. 19:00 | Duża Scena OiFP (Odeska 1)